Road Gaps

Απλά τα πράγματα, βρίσκεις ένα κατηφορικό μονοπάτι σε πλαγιά που να το κόβει στη μέση ένας δρόμος (χωματόδρομος ιδανικά) διαμορφώνεις λίγο το σημείο «φεύγω», ώστε να φτάνεις με την υπάρχουσα ταχύτητα στη συνέχεια του μονοπατιού, et voila! Έχουμε ένα roadgap.

Tα roadgaps είναι κομμάτι του downhill και του freeride παράλληλα και εκτός από τη riding ευχαρίστηση προσφέρουν τη δυνατότητα να συνεχίσει μια διαδρομή την πορεία της με θεαματικό τρόπο. Η τεχνική είναι παρόμοια με ένα απλό drop.

Πρωτού προσπαθήσουμε να πετάξουμε πάνω από ένα δρόμο ελέγχουμε τον προορισμό, δηλαδή την προσγείωση και κάνουμε απαραίτητα δοκιμαστικές πορείες για να σιγουρευτούμε ποια θα είναι η σωστή ταχύτητα που θα μας φτάσει απέναντι.

Στην πράξη, εφ όσον έχουμε σιγουρέψει τις παραπάνω λεπτομέρειες ακολουθούμε τα βήματα για ένα safe πρώτο try.

- Πλησιάζοντας είμαστε αποφασισμένοι και για κανένα λόγο δε φρενάρουμε. Κοιτάμε μακριά πλησιάζοντας και προσπαθούμε να εστιάσουμε εκεί που θέλουμε να πάμε.

- Φτάνοντας στην άκρη σκύβουμε και μένουμε κεντρικά στο ποδήλατο έτοιμοι να τραβήξουμε λίγο το τιμόνι και να ισορροπήσουμε την κίνηση στον αέρα. Το να έχουμε εμείς τον έλεγχο σημαίνει να μην αφήσουμε τον μπροστά τροχό να «βουτήξει». Αυτό ρυθμίζεται με το τράβηγμα και την ισορρόπηση του βάρους.

- Στον αέρα κρατάμε σταθερά το σώμα μας κεντρικά και ετοιμαζόμαστε να απορροφήσουμε την προσγείωση σκύβοντας. Για κανένα λόγο και εκεί δεν αγγίζουμε φρένο.

Γιατί στους αγώνες MTB χρησιμοποιούν πιο λεπτά λάστιχα;

Με αυτό το σκεπτικό βέβαια, τα ποδήλατα βουνού θα είχαν πολύ λεπτά ελαστικά αλλά όσο μειώνουμε τη διάστασή τους τόσο υστερούμε σε έλεγχο. Έτσι, οι περισσότεροι αθλητές επιλέγουν να έχουν πιο φαρδύ λάστιχο μπροστά και λεπτότερο πίσω. Στις στροφές, όπου οι απαιτήσεις σε κρατήματα είναι μεγάλες, πιέζουν στο έδαφος τον μπροστινό τροχό για να κρατήσουν το ποδήλατο στη θέση του ενώ ταυτόχρονα κάνουν πετάλι. Είναι ένας έξυπνος συμβιβασμός ανάμεσα στο κράτημα και στην ταχύτητα, ώστε να διατηρούν υψηλή μέση ωριαία ταχύτητα. Όταν η διαδρομή είναι βραχώδης και το κράτημα έχει μεγάλη σημασία προτιμάμε να διαλέγουμε μεγαλύτερη διάσταση και για το εμπρός ελαστικό.
Στην πράξη τώρα οι περισσότεροι αθλητές διαλέγουν το συνδυασμό 2.1/1.95 για τις περισσότερες διαδρομές. Ένας χομπίστας που δεν ενδιαφέρεται και τόσο πολύ για την ταχύτητα μπορεί να έχει 2.1/2.1 ή για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα η λύση στην οποία καταφεύγουν οι περισσότεροι σήμερα είναι 2.25/2.1. Για κάποιον, ο οποίος θέλει κρατήματα και απόλυτο έλεγχο τα λίγο πιο φαρδιά ελαστικά θα τον εξασφαλίσουν.